COLUMN - Alle elementen van een goed huisfeest zijn aanwezig. Veel drank, veel mensen die je kent, en nóg meer mensen die je net niet goed genoeg kent. Er is een gebrek aan aanstekers en een overdaad aan mensen die vuurtjes willen geven. De meeste homo- mannen klagen dat er te veel vrouwen zijn. De meeste lesbische vrouwen vinden dat er te veel mannen door de ruimte banjeren. Het is bijna net als vroeger.
Maar toch niet helemaal.
Als de groepjes zich opsplitsen valt het me op dat de onderwerpen veranderd zijn. "Lang niet meer gezien !!" is een gespreksopening. Vroeger was dit een zin die sarcastisch werd gebracht en het betekende dat je slechts een paar uur geleden samen de bar uit was gerold. Nu is het een serieuze opmerking en gaat het daadwerkelijk over maanden, soms zelfs jaren. Deze eerste zin wordt gevolgd door lange verhalen over volwassen worden, de weg nog steeds niet te hebben gevonden, of de ware nog altijd niet te hebben ontmoet. Of het gaat juist al over het bezig zijn met een hypotheek, een baan, of het moeilijkste onderwerp in dit homoseksuele gezelschap: kinderen. We zijn hier allang niet meer omdat een feestje een goed excuus is voor het zoveelste drankje.
Het is een reünie.
Sommigen van ons zijn nog geen 25 jaar. Anderen naderen misschien wel de 50. Maar geen van ons kan de nostalgie ontkennen. We hebben niet meer wat we vroeger hadden. Waarschijnlijk is dat wel goed maar toch voelt het als een gemis, en dus komen we allemaal terug. We kennen elkaar van bezopen avonden, van fake orgasmes op straat, van one-night stands met vreemden, en van kotsen in de AH to go. Alle puzzelstukjes zijn er nog. Ze passen alleen niet meer in elkaar.
Behalve voor één avond.
Een liter wodka per persoon later kijken we ontnuchterd om ons heen. Tijd om terug te gaan naar het eenzame leven of naar de partner en kinderen. Geen polonaise op de gang dit keer. Geen aanvallende buren. Geen seks op de trappen of in het portiek. Het was een beschaafde avond. Een zeer dronken avond, maar binnen alle limieten. Misschien zijn we volwassen geworden.
En misschien ook niet.
Want de taxi's voor de deur lijken allemaal maar één kant op te gaan. Het verbaast me niets om het grootste gedeelte van de feestgangers weer terug te zien in de bar. De kots is aanwezig en openbare seks ligt weer op de loer. We lallen over het volwassen leven en drinken op het feit dat we nog steeds kunnen staan. Er zijn mensen van onder de 25, maar de meesten naderen de 50. Of de 30 in ieder geval. Wie kan het wat schelen.
Vanavond vieren we nog één keer feest.
En als we over de kater heenkomen, gaan we volgende week misschien wel nog een keer. Of de week erna. Maar waarschijnlijk niet. Waar- schijnlijk zien we elkaar weer in 2014. Zelfde plek, zelfde tijd, weer een jaar verder uit elkaar gegroeid.
Anne Koeleman
bron: Gay.nl
