Echtgenoot Hirsi Ali maakt bizarre Anti-Homo opmerking

                  

Niall Ferguson, de echtgenoot van Ayaan Hirsi Ali heeft zichzelf in een lastig parket gebracht door enkele bizarre en discriminerende beweringen te doen over de wereldberoemde econoom John Maynard Keynes.

Ferguson, zelf ook beroemd wetenschapper en professor aan de Amerikaanse Harvard-universiteit, zei over Keynes dat hij 'niks om de toekomst van mensen gaf omdat hij kinderloos en homoseksueel was'. Daarnaast zei Ferguson dat de economische filosofie van Keynes niet deugde, om- dat deze geen rekening hield met toekomstige generaties.

Ferguson vroeg de aanwezigen op het congres "of ze wisten hoeveel kinderen Keynes had", waarop hijzelf het antwoord gaf: "Geen, de man was getrouwd met een ballerina en besteedde meer aandacht aan poëzie dan aan zijn vak".

De uitspraken van Ferguson, zouden zijn gedaan op een congres in de plaats Carlsbad in Californië, waar Ferguson 500 financieel adviseurs toesprak. De uitspraken werden aangehaald door hoofdredacteur Tom Kostigen in het blad Financial Advisor.

bronnen: Algemeen Dagblad / Financial Advisor

        

Echtgenoot Hirsi Ali biedt excuses aan voor Homofobe opmerking

Niall Ferguson, de echtgenoot van Ayaan Hirsi Ali, ligt onder vuur door enkele kwetsende en discriminerende beweringen te doen over de wereldberoemde econoom John Maynard Keynes.

De Britse historicus Ferguson, zelf ook beroemd wetenschapper en professor aan de Amerikaanse Harvard-universiteit, zei over Keynes dat hij 'niks om de toekomst van mensen gaf omdat hij kinderloos en homoseksueel was'. Daarnaast zei Ferguson dat de economische filosofie van Keynes niet deugde omdat deze geen rekening hield met toekomstige generaties.

Ferguson vroeg de aanwezigen op het congres "of ze wisten hoeveel kinderen Keynes had", waarop hijzelf het antwoord gaf: "Geen, de man was getrouwd met een ballerina en besteedde meer aandacht aan poëzie dan aan zijn vak". Wat deze uitspraak extra wrang maakte was dat Lydia Lopokova, de echtgenote van Keynes in 1927 een miskraam had.

De uitspraken van Ferguson, zouden zijn gedaan op een congres in de plaats Carlsbad in Californië, waar Ferguson 500 financieel adviseurs toesprak. De uitspraken werden aangehaald door hoofdredacteur Tom Kostigen in het blad Financial Advisor. Naar verluidt verlieten enkele aanwezigen de zaal na de uitspraken van Ferguson.

Excuses

Ferguson heeft inmiddels zijn excuses aangeboden voor zijn uitspraken, zowel via zijn website als op Twitter.

Op zijn website noemt Ferguson zijn opmerkingen 'dom en ongevoelig'. 'Mijn collega's, studenten en vrienden – heteroseksueel en homosek- sueel – hebben al het recht om teleurgesteld te zijn, net zoals ik teleurgesteld ben in mezelf.'

Niall Ferguson trouwde in 2011 met de Nederlands-Somalische ex-politica Ayaan Hirsi Ali. Hun zoon, Thomas Hirsi Ferguson, werd geboren in december van dat jaar. Uit een eerder huwelijk heeft de historicus drie kinderen.

bronnen: De Volkskrant / Financial Advisor
    

Scott | Uitgescholden door rot mokkels

                        

Ik loop samen met mijn vriend Joey en zijn zusje Romy op station Almelo richting een rokerspaal. Mijn vriend zijn zusje loopt achter ons aan en op het moment dat wij aankomen bij de rokerspaal zegt zei dat er ''vieze vuile kanker flikker'' werd geroepen toen wij nog aan het lopen waren.

Dit hadden mijn vriend en ik niet gehoord, dus vroeg ik of ze de persoon kon aanwijzen wie dat zei. Ze wees twee jonge dames aan die even verderop op een bankje zaten. Ik observeerde ze en zag dat het twee van die rot mokkels waren met lang blond haar, een dode vos om hun nek en een zie-poes-net-niet-rok aan waar ze op de parkeerplaats achter het station nog makkelijk een centje konden bij verdienen.

Het liefst liep ik er naartoe en deed ik wat die dode vos was ondergaan op het moment dat zijn vacht eraf was gerukt om het vervolgens op hun jas te naaien.

Nee, dacht ik, ik loop er naartoe en scheld hun huid helemaal vol. Nee, ook niet echt slim. Het was het niet eens waard, om ook maar vijf seconden van mijn leven te verspillen om die trutten een lesje te leren. Ik dacht bij mezelf, 'wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet'. Laat die stomme mokkels maar lullen. Het ene oor in en het andere oor er weer uit !!

Blijf kalm, want het zal heus nog wel een paar keer gebeuren. Om er steeds op in te gaan is echt niet de moeite waard. Zij zijn gewoon jaloers dat wij trots zijn op onze geaardheid en een heerlijk leven tegemoet gaan met een partner waarvan wij houden en ook nog eens mee kunnen trouwen !!

Scott Stuurman

bron: KamKrant.nl
          

Frankrijk | Homoseksuele burgemeester bedreigd

                 

De openlijk homoseksuele burgemeester van het Franse Sigolsheim heeft aangifte gedaan van dreigementen. De burgemeester van het provinciestadje in het Noord-Oosten van Frankrijk kreeg de afgelopen week diverse kogelbrieven in de brievenbus.

Thierry Speitel kreeg de brieven naar aanleiding van een interview in de plaatselijke krant waarin hij aangaf te willen trouwen met zijn partner. Ook gaf hij aan de wens te hebben om kinderen te adopteren. Bovendien sprak hij zijn afschuw uit over het toenemende anti-homogeweld in Frankrijk.

De afgelopen maanden werd in Frankrijk hevig gediscussieerd over de opening van het huwelijk voor paren van het zelfde geslacht. Vlak voor en vlak na dat de nieuwe wet werd aangenomen steeg het geweld tegen homo's schrikbarend. De laatste weken dalen het aantal melding van anti-homogeweld weer licht.

bron: GaySite.nl

         

Bart | De 'Grindr'-Jongen

                   

Het is een aantal dagen na de laatste (!) Koninginnedag. We zullen het nu 30 jaar, of langer, moeten doen met Koningsdag, of hoe ze het ook gaan noemen. Het maakt mij allemaal niet zoveel uit, ik vier 't toch wel, en de drank zal dan ook wederom rijkelijk vloeien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik maar weinig heb meegekregen van de hele troonwisseling. Ik was veel drukker op de bekende geo sociale applicatie (app), 'Grindr'.

Sinds ik een andere foto op de 'app' heb ingesteld, heb ik een hoop meer aanspraak. Zo ook met een aantal jongens die hier in de buurt wonen. Super gezellig altijd hoor, een babbeltje. Helaas heb je ze er ook tussen zitten die het echt puur om de seks doen. Dat is totaal niets voor mij. Natuurlijk heel erg leuk hoor, maar dat doe ik toch liever met iemand die ik beter ken, en of mijn toekomstige vriend.

Maar goed, de jongens dus. Ik had best een klik met twee van die jongens, waar ik overigens nu ook hun 06 van heb, dat ik er gemakkelijker mee kan praten ('Whatsapp', je kent het wel). Tot mijn spijt heeft één van hen al een relatie, en de ander is nou niet bepaald mijn type, maar kan een goede vriend van mij worden. Maar goed, de ene jongen wou die avond nog met mij afspreken, helaas had ik rijles en had ik geen tijd.

Hij zou weer terug gaan naar Den Haag, hij woont daar en was hier op de koffie bij zijn ouders. Die dag daarna was hij wel aardig dichtbij, en ik dacht nog bij mezelf .. heeft hij me voorgelogen, en bleef hij in Bergen ?! Of was hij daadwerkelijk in Den Haag, maar is hij weer terug geko-men. Nou goed ik dacht, het zal wel. Het was immers Koninginnedag, en had geen zin mijn dag te laten verpesten door zoiets. En 'guess what'. Ik liep met vrienden lekker op de markt, zat hij daar !! En natuurlijk, als je hoi wilt zeggen is hij al weg.

Such a shame !!

Buiten die jongen om, had je natuurlijk nog de ander. Als ik me dit zelf zo hoor zeggen, klinkt het echt sletterig !! Shit !! Maar goed, ik wist dus dat hij achter een bar werkte, en we gingen er heen. De eerste keer, moet ik je zeggen was ik best verlegen om hoi te zeggen, ook al wist ik dat hij een vriend had. Ik zou het je zo zeggen, hij was best een lekker ding !! Ik ben echt wel een paar keer langsgegaan om een biertje te halen. En ik lust niet eens bier !! Dat betekent dus echt wel wat hoor. Nou ja, niet lusten is misschien ook wel overdreven, maar het is nou niet bepaald mijn favoriete drankje. Just give me some cocktails !! Ik vind het nu nog jammer dat hij al bezet is, anders had ik hem echt nog wel een aantal keer vaker gezien buiten zijn werktijden om. En ik loop nog altijd te roepen dat relaties niks voor mij zijn, met hem zou ik er echt wel één kunnen beginnen.

Op de markt hier, liepen ook nog een aantal lekkere jongens rond. Het leek wel of ik in de zevende hemel was, eerlijk waar. Maar dan heb je weer het verlegen jochie, dat niemand durft aan te spreken. Maar ach, mijn 'Grindr' profiel bestaat nog steeds, en wie weet, op een dag vind ik iemand die wel bij me past. En dan hoop ik die persoon te vinden zonder 'Grindr', maar het kan altijd een stap in de goede richting zijn.

Ik ga nu een lekker glaasje zoete witte wijn drinken, en sluit deze blog hiermee dus af,

XXX   Bart Alleman

bron: KamKrant.nl
             

Rotterdams Cruisinggebied is onveilig

                    

Zowel COC Rotterdam als de plaatselijke politie laten weten dat het aantal meldingen van geweld en overvallen op de HOP's (Homo- Ontmoetingsplaatsen) in Rotterdam de laatste tijd flink stijgt. De politie heeft de afgelopen tijd al een aantal maatregelen genomen om de plekken veiliger te maken maar ondanks dat worden mannen die op zoek zijn naar seksuele contacten met andere mannen nog altijd regelmatig lastig gevallen.

Om de problemen rond de homo-ontmoetingsplekken in Rotterdam gerichter te kunnen aanpakken lanceert de politie Rotterdam-Rijnmond maandag het 'Meldpunt Roze in Blauw'. "Al een aantal jaar proberen we samen met de politie om het geweld tegen homo's aan te pakken", zegt COC-voorzitter Ben Groos in dagblad Metro. "Maar omdat het lastig is gericht actie te ondernemen, blijven het geweld en de overvallen een groot probleem". Omdat er zelden aangifte wordt gedaan ontbreken exacte cijfers van het aantal gevallen van geweld of overvallen bij homo-ontmoetingsplaatsen.

Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam benadrukt dat geweld tegen homo's onacceptabel is. De politie zet daatom breed in op het veiliger maken van homo-ontmoetingsplaatsen. Zo is er onder meer het Landelijk Homonetwerk van de politie en wordt er regelmatig, al dan niet in burger, gesurveilleerd. Bij het nieuwe 'Meldpunt Roze in Blauw' kunnen homo's, lesbiennes, biseksuelen en transgenders bedreigingen en mis- handelingen om hun geaardheid melden.

bronnen: GaySite.nl / Metro / YouTube - RTV Rijnmond (Video)



                  

Meldpunt bij Politie moet geweld tegen Homo's tegengaan

Het politiekorps Rotterdam-Rijnmond krijgt als eerste 'n speciaal meldpunt voor geweld tegen mensen die homo, lesbisch of trans-sexueel zijn. Dat heeft de korpsleiding vanmiddag bekend gemaakt.

Geweld rond seksuele geaardheid gaat prioriteit krijgen binnen het korps met een speciaal team die de meldingen gaat behandelen, zegt korps- chef Frank Paauw.

De homo-belangenorganisatie COC en de Antidiscriminatieraad zijn nauw betrokken bij 't meldpunt. Afgelopen jaar kwamen er bij de politie in deze regio 129 meldingen van geweld in relatie met seksuele geaardheid.

Volgens de belangenorganisaties zijn er veel meer gevallen maar durven slachtoffers geen aangifte te doen.

Het meldpunt moet daar verandering in gaan brengen. Een speciaal politienummer 0800-744477 is vanaf nu 24 uur bereikbaar voor slachtoffers.

bronnen: RTV Rijnmond / YouTube.com

        

                                                 

Jacco | Pesten - Lastig Vallen

                 

Heel vaak zie ik op social media dat mensen gepest worden. Gemene comments onder foto's statussen en noem maar op. Vaak wor- den ze lastig gevallen door één of meerdere mensen. De één stookt de ander op, en zo wordt de groep steeds groter. Het is altijd één persoon die begint. En die stookt andere mensen onbewust op (ook wel meelopers genoemd).

Zelf heb ik hier ook mee te maken, ook al schenk je er geen aandacht aan. De mensen gaan gewoon door, de vreemdste roddels gaan over Twitter en Facebook. Hij is een slet, hij is een hoer. Hij speelt in porno films. En noem maar op. Ik snap niet wat mensen hier nou leuk aan vinden, om anderen zo neer te halen. Wat schieten zij hier mee op ?! Worden zij hier beter van ?! Krijgen ze hier een goed gevoel van ?! Nee !! Wat het is, ik zou het niet weten.

Graag wil ik iedereen oproepen om iedereen in zijn eigen waarde te laten, iedereen is uniek en iedereen heeft zijn of haar eigen stijl. Bevalt het je niet, laat diegene. Maar ga geen vervelende comments of tweets plaatsten over diegene.

Bedenk hoe jij je zou voelen als jij in deze situatie staat. Denk na over je acties, voor je het weet kwets je iemand zonder dat je het zelf door hebt.

Jacco Broer

bron: KamKrant.nl
           

Movie: 'BENT' | Homo's waren nog lager dan Joden in de Concentratiekampen

Het is een deel van de geschiedenis dat vaak onderbelicht blijft. In concentratiekampen hadden homo's ten tijde van nazi-Duitsland een nog lagere status dan Joden.

Het theaterstuk 'Bent' vertelt het indringende verhaal van twee mannen die op compleet verschillende wijze met deze situatie omgaan.

Waar de één zichzelf ontkent om letterlijk te kunnen overleven, blijft de ander staan voor wie hij is. Middenin de hel van concentratiekamp Dachau ontwikkelt zich tussen hen een passionele liefde.

Toch is 'Bent' veel meer dan een 'Gay Love Story' ...

In 1979 schreef Martin Scherman 'Bent', een aangrijpend toneelstuk over twee homoseksuelen in concentratiekamp Dachau.

'Bent' werd in 1997 verfilmd met o.a. Ian McKellen, Jude Law en Mick Jagger als drag queen.

Theater-regisseur Gerardjan Rijnders brengt het verhaal van de homoseksuele Max (Kevin Hassing) die door de nazi's op transport wordt gezet naar Dachau. Daar ontkent hij zijn homoseksualiteit om zodoende de laagste status onder de gevangenen te ontlopen. Koste wat het kost wil hij overleven.

Alles verandert wanneer hij medegevangene Horst (Michiel Bakker) ontmoet, die wel de roze driehoek op zijn pak draagt. In het grootste ge- heim en zonder dat ze elkaar ook maar kunnen aankijken ontstaat er een grote liefde tussen de twee.

In de tijd dat 'Bent' werd geschreven, was er weinig onderzoek verricht, of zelfs enige aandacht, naar de vervolging van homoseksuelen door de nazi's. Het stuk heeft de afgelopen 30 jaar sterk bijdragen aan de publieke bewustwording van de meedogenloze vervolging van homoseksuelen in Hiler's Derde Rijk.

De voorstelling wordt morgen, zaterdag 4 mei om 21.00 uur - na Dodenherdenking - opgevoerd in Theater aan het Spui, Den Haag.

Telefonisch reserveren: 070 346 52 72

bronnen: Relatie.blog.nl / YouTube.com
         
                 
        
                                         

McDonald's-medewerker was 'Te Gay'

Een medewerker van een McDonald's restaurant in Nieuw Zeeland, Sean Bailey, beweert dat hij zich volgens zijn werkgever niet te gay mag gedragen. "Als jij je tijdens mijn shift als een homo gedraagt, zal ik je leren", zou een manager van 's werelds grootste ke- ten tegen de homoseksuele medewerker hebben gezegd.

De manager van McDonald's zei vervolgens: "Als andere medewerkers door jou ook homoseksueel worden, zal ik je straffen en verlies je je baan". In een interview zei Bailey dat hij geen andere keus had dan zich ziek te melden aangezien het verschrikkelijk was om onder deze ma- nager te werken. Het gevolg was dat hij een groot deel van zijn salaris misliep.

Bailey heeft hier inmiddels melding van gemaakt en de manager is overgeplaatst naar een andere vestiging van McDonald's. Volgens de mede- werker is de straf veel te mild. "Het is oneerlijk dat hij er zo makkelijk vanaf is gekomen. Het is een serieuze zaak en hij mag dan wel overge- plaatst zijn, er is niets gebeurd om te voorkomen dat hij ergens anders dezelfde fout zal begaan".

Een woordvoerder van McDonald's heeft aangegeven dat de klacht spoedig opnieuw bekeken zal worden.

bronnen: GayKrant.nl / Huffington Post  (Video)

          

          

Rhode Island tiende staat VS met Homohuwelijk

                   

Rhode Island is sinds donderdag de 10e Amerikaanse staat waar homo's en lesbo's met elkaar in 't huwelijk kunnen treden. Gouver- neur Lincoln Chafee heeft zijn handtekening gezet onder de wet die het homohuwelijk mogelijk maakt. De wet wordt op 1 augustus van kracht. Het homohuwelijk is in het katholieke Rhode Island zestien jaar lang onderwerp van soms verhitte discussie geweest.

Van de staten van New England is Rhode Island de laatste waar het homohuwelijk wordt gelegaliseerd. Negen Amerikaanse staten plus het Dis- trict of Columbia zijn Rhode Island al voorgegaan: Connecticut, Iowa, Maine, Maryland, Massachusetts, New Hampshire, Washington, Vermont en New York.

Zie ook:  Het Homohuwelijk verovert de USA

bron: De Volkskrant

                

Nieuw Gayfeest in Maastricht | I LOVE BINK

                 

Maastricht komt langzamerhand weer helemaal 'back on the gay map'. Het ene na het andere gave gayfeest steekt de kop op. De meest recente nieuwkomers in de meest zuidelijke provincie: I LOVE BINK op 24 mei. Kaartjes winnen ?! Gay.nl verloot 3x2 tickets. Stuur snel een mailtje aan win@gay.nl met de reden dat jij erbij moet zijn tijdens dit gayfeestje met een zachte g.

Voor deze editie in Maastricht trakteert Headliner Miss Sugaware haar binken op sexy house beats met 'n toefje pop. Met haar sensuele en in- drukwekkende verschijning is zij een van de meest talentvolle vrouwelijke DJ's in de Nederlandse dance scene. Zie onderaan dit artikel vast een preview van de fijne line-up.

'I LOVE BINK' zal regelmatig gaan terugkeren naar Maastricht. "Wees gewaarschuwd, want BINK is stoer, fantasierijk en spraakmakend", aldus de organisatie.

De eerste editie vindt plaats in Ipanema op de Avenue Ceramique, gelegen aan de zuidzijde van de maas in hartje Maastricht. Ipanema is mak- kelijk met de auto te bereiken, daarnaast zijn er diverse parkeergarages en parkeermogelijkheden in de directe nabijheid. Vanaf het Centraal Station van Maastricht is de afstand naar Ipanema ongeveer 1 kilometer, prima te lopen dus.

Vrijdag 24 mei 2013

22:00 - 03:00 uur

Voorverkoop: € 10,=

Leeftijd: 18+

Kluisjes Beschikbaar ‼

bronnen: Gay.nl / SoundCloud.com
           






                     

Dappere LHBT-activisten demonstreren in St. Petersburg

                    

Op 1 mei 2013 – Dag van de Arbeid – vinden in Rusland traditioneel protestmarsen plaats. Ondanks de anti-homowetgeving die in Sint Petersburg al van kracht is, liepen dappere LHBT-activisten met regenboogvlaggen woensdag mee in zo'n mars. De Amsterdamse de- monstratie van 8 april is een populair gespreksonderwerp. Freelance journaliste Eefje Blankevoort doet verslag voor COC Nederland.

Het is 1 mei – Dag van de Arbeid. Russische vlaggen wapperen aan elke lantaarnpaal. Honderden politieagenten hebben de doorgaans drukke hoofdstraat van St. Petersburg, Nevsky Prospekt, afgesloten voor het verkeer. Even verderop maakt een bonte verzameling politieke partijen en organisaties zich klaar voor de optocht door het centrum van St. Petersburg. Oude dametjes en mannetjes wapperen met posters van Stalin, een andere club houdt het op Lenin. Grimmig geklede clubs zwaaien zwarte vlaggen met neonazistische symbolen. Helemaal achteraan hebben de linkse partijen zich verenigd.

Een klein clubje LHBT-activisten – zo'n 90 mensen – pakt hun spandoeken in regenboogkleur uit. Achter hen staat een cordon OMOH agenten, een soort ME, opgesteld.

Christina speldt net haar regenbooglint op. Ze is teleurgesteld dat er zo weinig LHBT-activisten zijn op komen dagen. 'Helaas zijn mensen op Facebook dapperder dan in het echte leven'. Maar de angst is begrijpelijk. LHBT-activisten worden regelmatig lastig gevallen, gearresteerd en in elkaar geslagen. Geen enkele Gay Pride is in Rusland zonder geweld verlopen.

Ontroerend

Mede daarom begint elke activist die ik spreek te stralen als ik vertel dat ik uit Amsterdam kom. "Iedereen heeft naar de demonstratie tegen Poetin gekeken. Het was echt ontroerend dat jullie in Nederland voor ons demonstreerden", vertelt Olga, vrijwilliger voor de LHBT-organisatie 'Coming Out'.

"Ik heb alle foto's en filmpjes wel tien keer gezien", zegt Ilja lachend. "Zelfs in een zogenaamd progressieve stad als St. Petersburg worden homo's op klaarlichte dag in elkaar geslagen. En door de anti-homowetten zendt Poetin 't signaal uit dat dit oké is. Dat organisaties als het COC in Nederland zich voor ons inzetten is ongelofelijk belangrijk. Zonder hen zou ons verhaal niet verteld worden".

Als de stoet in beweging komt gaan de regenboogvlaggen de lucht in. De kleine, dappere groep LHBT-activisten scandeert leuzen tegen discrimi- natie en voor gelijke rechten. Ze worden op de voet gevolgd door de media. Sergei, journalist voor het lokale TV-station, vertelt dat hij onder- weg problemen verwacht. "Het zou niet de eerste keer zijn dat er provocaties zijn. Homorechten zijn hét onderwerp van debat op dit moment".

Maar vooralsnog blijft het rustig. De stoet gaat verder over Nevsky Prospekt, slaat dan af en komt met een slinger aan bij 't plein achter de uit- bundig gedecoreerde orthodoxe kerk 'Church of Our Savior of the Spilled Blood'. Hier vindt de eindmanifestatie plaats met speeches van de ver- schillende partijen en LHBT-activisten.

"Maar nu wordt het spannend", vertelt activist Daniel. Hij wijst over zijn schouder naar een jongen in camouflagepak, kistjes, bomberjack en kaalgeschoren hoofd. "Nu de politie weg is, duiken dat soort agressieve jongens op". Daniel loopt rond om te kijken of er gevaar dreigt. Hij wijst op een man aan de andere kant van de demonstratie. "Hij heeft net gezegd dat hij een paar nachten in de cel niet erg vindt, als hij maar een paar nichten in elkaar kan rammen. Biologisch afval noemde hij homo's". Daniels zorgen zijn niet ongegrond. "Dit is hun tactiek. Tijdens de de- monstratie zijn we relatief veilig. Ze wachten tot we uit elkaar gaan en slaan dan mensen in elkaar. We hebben iedereen gewaarschuwd niet alleen naar huis te gaan, maar in groepjes". Daniel knikt in de richting van de activisten. "Ik hoop dat ze luisteren". Ondanks het gevaar denkt Daniel er niet over zijn activiteiten te staken: "Over een paar dagen organiseren we een rainbow flashmob", vertelt Daniel. "Waar weet ik zelfs nog niet, maar dat het opvallend wordt is zeker".

Behalve in St. Petersburg werd ook in Moskou door LHBT-activisten zichtbaar met regenboogvlaggen meegelopen in een 1 mei-demonstratie.

bron: COC.nl – COC Nederland → Eefje Blankevoort

            

Boris Dittrich spreekt bij Dodenherdenking

                      

Boris Dittrich – oud-politicus en mensenrechtenactivist van Human Rights Watch – zal op 4 mei bij het Homomonument optreden als gastspreker naast COC-voorzitter Tanja Ineke. Dit jaar draagt de herdenking het thema 'Vrijheid spreek je af'.

Sinds de oprichting van het monument in 1987 komen er elk jaar op 4 mei rond 20:00 uur mensen bij elkaar rond de grote roze driehoek op de Westermarkt in Amsterdam. De jaarlijkse herdenking wordt georganiseerd door MVS Gaystation, Stichting Homoseksualiteit en Krijgsmacht, Homomonument, het netwerk Roze In Blauw van de politie Amsterdam-Amstelland en het COC Amsterdam.

De drie driehoeken van het homomonument staan voor Verleden, Heden en Toekomst. Die thema's werden ook verwerkt in de toespraken die er de laatste jaren zijn gehouden.

Programma:

Om half acht vertrekt er een stille tocht vanaf de Westerkerk naar het Homomonument via de Prinsengracht, Leligracht, Herengracht, Raadhuis- straat en Westermarkt. Ensemble Excelsior, onder leiding van Jurjen Westeneng, verzorgt de muzikale omlijsting vanaf kwart voor acht !! Na de twee minuten stilte om acht uur worden de toespraken gehouden waarna vertegenwoordigers van diverse LHBT-organisaties kransen leggen op de driehoek aan het water. Ter afsluiting kan het publiek langs de bloemen defileren.

Na afloop is er gelegenheid voor na praten in de Westerkerk onder het genot van koffie of thee. Aansluitend is er de gelegenheid een kort con- cert op orgel en panfluit bij te wonen. Jos van der Kooy en Mathijs Koene zullen enkele werken ten gehore brengen.

bronnen: GayKrant.nl / COC Nederland

         

Roze deelname aan Dodenherdenking 2013

Zaterdag 4 mei 2013 vindt de Nationale Herdenking plaats. Centraal staat de jaarlijkse plechtigheid op de Dam, maar vrijwel iedere gemeente in het land organiseert eigen herdenkingen bij plaatselijke monumenten. In verschillende steden neemt de plaatselijke COC vereniging deel aan de dodenherdenking. In Amsterdam en Den Haag zijn bijeenkomsten bij het Homomonument. COC Nederland legt een krans tijdens de herdenking op de Dam. Roze deelname aan herdenkingen, voor zover te vinden:

Amsterdam
Homomonument bij Westerkerk: 20.00 uur, met onder meer Boris Dittrich (Human Rights Watch) als spreker. Verzamelen vanaf 19.00 uur bij de Westerkerk; stille tocht begint om 19.30 uur. Na afloop mogelijkheid om na te praten in de Westerkerk. Deze bijeenkomst wordt georganis- seerd door COC Amsterdam, i.s.m. COC Nederland.

Breda
Oorlogsmonument Valkenberg Park: 19.20 uur. COC Breda legt een krans.

Den Haag
Internationale Homomonument (tegenover Madurodam): 19.20 uur aanwezig zijn. Minister Jet Bussemaker van Emancipatie houdt een toe- spraak. Na afloop is COC-café Basta, Scheveningseveer 7 open.

Deventer
Kranslegging bij Verzetsmonument Grote Kerkhof. Verzamelen vanaf 19.30 uur in COC–café Face-It. Start tocht naar Grote Kerkhof om 19.45 uur. Vanaf 20.15 uur is het COC-café open om na te praten.

Eindhoven
Algemene Begraafplaats 'De oude toren': 19.45 uur. COC Eindhoven legt samen met andere roze organisaties een krans. Na afloop is het COC-café Pand 54 open.

Nijmegen
19.00 uur - Herdenkingsbijeenkomst Stevenskerk, stille tocht naar Oorlogsmonument Traianusplein voor de kranslegging.

Rotterdam
18.30 uur - Herdenking in Laurenskerk, kranslegging bij Monument voor de Gevallenen 1940-1945 op het Stadhuisplein → Vanaf 19.55 uur. COC Rotterdam neemt eraan deel.

Tilburg
19.00 uur - Homobelangenorganisatie Embrace Pink legt een hartvormige krans bij het monument tegenover de Heikese Kerk aan de Schouw- burgring in Tilburg.

Utrecht
COC Midden-Nederland legt samen met Stichting PANN een krans bij de Domkerk. Stille tocht vanaf 19.10 uur; verzamelen om 18.30 uur bij Café De Zaak, Korte Minnebroederstraat 9, tegenover stadhuis. Aansluitend napraten in Café Kalf.

Zwolle M
onument Ter Pelkwijkpark: COC Zwolle legt een krans en loopt mee in de stille tocht begint om 19.15 uur bij de Spinhuisbredehoek. Het COC-café aan de Kamperstraat 17 is na afloop tot 01.00 uur open

bron: Gay.blog.nl
              

Acteur te knap voor Saudi-Arabië

                  

Saudi-Arabië  →  Drie mannen uit Dubai zijn Saudi-Arabië uitgezet omdat ze volgens de politie te knap waren. Eén van die mannen is fotograaf en acteur Omar Borkan Al Gala.

Volgens sommige journalisten is dit echter de halve waarheid. De drie heren werden namelijk verdacht homoseksueel te zijn, een strafbaar feit in Saudi-Arabië. Dat ze het land uit werden gezet om hun uiterlijk zou een diplomatieke manier zijn om het probleem op te lossen.

bronnen: Gay.nl / YouTube.com



                 

LHBT-Asielzoekers vaak slecht behandeld

Lesbische, homoseksuele, biseksuele en transgender (LHBT) asielzoekers worden in Nederland vaak slecht behandeld. Dat blijkt uit het donderdag verschenen rapport 'Pink Solutions', 'inventarisatie situatie LHBT asielzoekers' dat is uitgevoerd door COC Nederland en gefinancierd door het Europees Vluchtelingen Fonds (EVF). Actualiteitenrubriek 'EenVandaag' doet donderdag verslag.

In het rapport beschrijft onderzoeker Lieneke Luit hoe LHBT-asielzoekers, vanaf het moment dat ze in Nederland binnenkomen tot aan het eind van hun asielprocedure, regelmatig geconfronteerd worden met vooroordelen, discriminatie en zelfs geweld.

COC-voorzitter Tanja Ineke noemt de conclusies zeer ernstig en roept staatssecretaris Fred Teeven (Asiel) op tot aanvullende maat- regelen.

Bijna de helft van de geïnterviewde asielzoekers had tijdens het gehoor door de IND het gevoel dat ze niet openlijk over hun seksuele identiteit konden vertellen. LHBT's worden tijdens het gehoor regelmatig geconfronteerd met stereotypen. Een lesbische vrouw wordt door de IND te ver- staan gegeven 'dat ze er helemaal niet lesbisch uitziet'. Een vrouw die mannenkleding draagt, krijgt juist de suggestie dat ze problemen kan voor- kómen door zich vrouwelijker te kleden.

Ook krijgen LHBT-asielzoekers ongepaste vragen over seksuele handelingen en suggereren IND-medewerkers dat asielzoekers in 't land van her- komst wel 'terug de kast in' kunnen. Als LHBT's pas later in de procedure over hun seksuele identiteit vertellen – bijvoorbeeld uit schaamte of angst voor autoriteiten – wordt hun verhaal regelmatig niet geloofd.

Tolken die bij het gehoor betrokken zijn, geven LHBT-asielzoekers vaak het gevoel dat ze niet open kunnen zijn over hun seksuele identiteit. Ze gebruiken regelmatig vernederende termen voor homoseksualiteit en maken afwerende gebaren als vluchtelingen hun seksuele identiteit ter sprake brengen.

In asielzoekerscentra (AZC's) krijgen LHBT's te maken met discriminatie door medebewoners: ze worden bespuugd, uitgescholden, in elkaar ge- slagen en in één geval zelfs bijna doodgeslagen. Medewerkers van AZC's treden niet altijd adequaat op en maken zich soms zèlf schuldig aan discriminatie. Een grote meerderheid van de geïnterviewde asielzoekers voelt zich niet veilig in het AZC. Ook uit onderzoek van Deloitte i.o.v. voormalig minister Leers (Asiel) bleek in 2011 dat veel LHBT's zich in de opvang onveilig voelen.

Volgens COC-voorzitter Ineke zijn er aanvullende maatregelen nodig om de asielprocedure LHBT-vriendelijker te maken. "Het is positief dat staats- secretaris Teeven de problemen in de opvang onderkent, maar er moet veel meer gebeuren om de asielketen op orde te brengen", aldus Ineke.

Het COC pleit onder meer voor het screenen van tolken op LHBT-vijandigheid en het trainen van alle IND-medewerkers.

Het ministerie van Veiligheid en Justitie, dat over de opvang en beoordeling van asielzoekers gaat, laat weten 't COC-rapport eerst te willen bestu- deren en pas daarna te zal reageren.

Voor het onderzoek 'Pink Solutions' hield het COC diepte-interviews met 29 LHBT-asielzoekers. De asielzoekers waren voornamelijk afkomstig uit Oeganda, Jamaica en de Oekraïne. Het rapport is HIER te downloaden als pdf-bestand.

bron: COC.nl / COC Nederland 



                                             
                                                 
Homo-asielzoekers zijn niet veilig in Nederlandse centra

Homoseksuele vluchtelingen zijn niet veilig in Nederlandse asielzoekerscentra. Ze worden bespuugd, uitgescholden en aangevallen door andere asielzoekers. De centra doen te weinig om de slachtoffers te beschermen en te helpen. Dat schrijft homobelangenorga- nisatie COC in een vandaag gepubliceerd rapport.

Het COC sprak met 29 homoseksuele en lesbische asielzoekers uit landen als Uganda, Jamaica, Turkije en Estland. Een vrouw gaf aan dat andere asielzoekers bakstenen en een fiets naar haar hadden gegooid.

Ook bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) zijn er problemen, aldus het COC. Bij verhoren zouden ambtenaren te snel te expliciete vragen stellen over seksuele ervaringen en gevoelens. Sommige IND-functionarissen zouden bevooroordeeld zijn. Zo zegt een vrouw in het rapport dat een ambtenaar haar te mooi vond om lesbisch te zijn.

Bovendien komen tolken soms uit het land dat de asielzoekers juist ontvlucht zijn. 'Ze hebben daardoor het gevoel dat ze terug in hun land van herkomst zijn', zegt onderzoekster Lieneke Luit. Een vertaler uit Uganda zou tijdens een verhoor met kleine lichaamsgebaren hebben aangegeven dat ze geen respect had voor homo's. De IND herkende de gebaren niet, maar de asielzoeker wel, en daardoor durfde hij niet zijn hele verhaal te vertellen.

Het ministerie van Veiligheid en Justitie, dat over de opvang en beoordeling van asielzoekers gaat, wil het COC-rapport eerst bestuderen en pas daarna reageren.

bronnen: Algemeen Dagblad / COC Nederland


PvdA en D66 willen opheldering over Homo-asielzoekers  

PvdA en D66 willen opheldering van staatssecretaris Fred Teeven (Veiligheid en Justitie) over de behandeling van homoseksuele vluchtelingen in asielzoekerscentra. Een rapport van de homobelangenorganisatie COC stelt dat lesbische, homoseksuele, biseksue- le of transseksuele asielzoekers niet veilig zijn in de centra en dat daar weinig gebeurt om de slachtoffers te beschermen.

Beide partijen hebben vrijdag vragen gesteld over de kwestie. D66-Kamerlid Gerard Schouw maakt zich zorgen over een 'mogelijke nieuwe ver- trouwensdeuk in het functioneren van de vreemdelingenketen in Nederland'. Hij wil net als zijn collega Marit Maij (PvdA) weten van de staatssecre- taris hoe de zaak in elkaar steekt en hoe hij mogelijke misstanden wil aanpakken.

Volgens het rapport zouden verder medewerkers van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) te snel te expliciete vragen stellen over het sek- suele gedrag van asielzoekers. Ook klagen asielzoekers dat sommige IND-ambtenaren bevooroordeeld zijn. Het ministerie van Veiligheid en Justitie liet donderdag weten pas te zullen reageren nadat hij het rapport van het COC heeft bestudeerd.

bronnen: Algemeen Dagblad / COC Nederland
               

Braziliaanse Staten stellen Huwelijk open

                     

Paraíba en Santa Catarina zijn de dertiende en veertiende staat in Brazilië waar het huwelijk is opengesteld, wat betekent dat bijna drie op de vijf Braziliaanse homo's het recht hebben om te trouwen.

"Vanaf nu zijn de notaris en griffiers bevoegd om huwelijken, ongeacht het geslacht van het paar, te sluiten", sprak rechter Davidson Jahn Mello op woensdag.

Eerder deze maand stelden ook de staten Rio de Janeiro en Rondônia het huwelijk open. Sinds mei 2011 mogen in Brazilië alle homokoppels wel een geregistreerd partnerschap aangaan, maar dat bracht minder rechten dan een huwelijk met zich mee.

Een maand later kregen homo's het recht om bij staatsrechters een verzoekschrift in te dienen om hun partnerschap om te zetten in een hu- welijk. Vanaf toen zijn er steeds meer rechtszaken geweest met als gevolg dat tal van staten het homohuwelijk legaliseerden. De extra twee stappen zijn daar niet meer nodig.

bron: GayKrant.nl

                      

'Boven is het stil' wint Roze Filmprijs in Turijn

                     

De verfilming van de roman 'Boven is het stil' van Gerbrand Bakker heeft de prijs voor beste film gewonnen op het Roze Filmfestival van Turijn: het 28^e GLBT Torino Film Festival, dat 19 tot en met 25 april 2013 plaatsvond. Het boek won veel prijzen in binnenland en buitenland en is in meer dan twintig landen vertaald.

De in december overleden acteur Jeroen Willems speelt er zijn laatste hoofdrol in, als de homoseksuele boer Helmer. De film van Nanouk Leopold ging in première op de Berlinale in Berlijn. Op 24 april ging de film in première in de Stadsschouwburg in Amsterdam en en kreeg overal lovende recensies. Afgelopen donderdag ging de film in de Nederlandse bioscopen draaien.

De film vertelt het verhaal van Helmer, een vrijgezelle boer van middelbare leeftijd, die een geïsoleerd leven leidt met zijn bedlegerige vader. De dagelijkse komst van melkrijder Johan, een man van Helmers leeftijd, is een van de weinige lichtpuntjes in zijn bestaan. Op een dag gaat Helmer zijn huis opknappen; hij bestelt een tweepersoonsbed en verhuist zijn vader naar boven. Als er een jonge knecht op de boerderij komt werken lijkt zijn leven voorgoed te veranderen.

bronnen: Gay.blog.nl / YouTube.com

        

                

Abd | 'Ik mis mijn familie zo' !!

                   

In het boek 'Mijn geloof en mijn geluk' komen 24 Islamitische jongens en meiden uit Nederland en Vlaanderen aan het woord over hun homoseksuele gevoelens. Het betreft een reeks zeer persoonlijke levensverhalen over lastige keuzes en morele dilemma's. Het boek werd alweer ruim 10 jaar geleden gepubliceerd maar de verhouding 'Islam en Homoseksualiteit' is nog altijd een zeer actueel onder- werp. Gay.nl plaatst daarom maandelijks een verhaal uit het boek online. Deze maand kun je het verhaal van Abd lezen. Hij kreeg een relatie met een klasgenoot en toen hij uit de kast kwam, werd hij verstoten door zijn Marokkaanse familie.

Abd, 21 jaar, student

Mijn ouders spreek ik niet meer. En dat doet pijn. Hoe goed ik mijn leven nu ook aan het invullen ben, het gemis van mijn familie kan ik bijna niet verdragen. Al geruime tijd loop ik bij een psycholoog om te praten over mijn gevoelens en frustraties. Het lijkt echter niet te helpen. Mijn familie heb ik niet teruggekregen. Voor hen ben ik een slechte jongen, ik ben namelijk homoseksueel.

Al op vrij jonge leeftijd wist ik dat ik gevoelens voor mannen had. Ik vertelde het toen ik dertien was aan mijn mentor van de havo 2-klas waar- in ik zat. Die moedigde me aan om het te vertellen aan mijn ouders. Ik durfde dat echter niet en deed ook niets met mijn gevoelens. Ergens, diep van binnen, hoopte ik dat het gevoel zou verdwijnen. Daarom stortte ik me op mijn studie. Haalde de ene negen na de ander. Mijn ouders waren trots op me. Ik was de enige Marokkaanse jongen uit de buurt die de havo deed en nog goede cijfers haalde ook. Na de havo ging ik een heao-opleiding volgen. Mijn ouders waren beretrots. Ik zou veel geld gaan verdienen en er lag een gouden toekomst voor me. De druk die ik voelde van mijn familie om te presteren, was enorm.

Mijn ouders hebben mij en mijn broer altijd gestimuleerd om te studeren. Mijn oudste broer studeerde al medicijnen toen ik naar de hogeschool ging. Het leek traditie te worden in ons gezin om te gaan studeren. Mijn vader, oorspronkelijk een boer uit het Rifgebergte, had zelf ook altijd willen studeren. Maar al te vaak kregen we toen we kind waren te horen dat hij op de lagere school de beste leerling van de klas was. De mid- delbare school heeft hij niet af mogen maken van zijn vader. Hij moest werken vanwege de armoede. Dit heeft hij zijn eigen vader nooit verge- ven. Ik wilde mijn ouders, en vooral mijn vader, trots op me doen zijn. Mijn broer ook, dus we deden ons best. Studie was prioriteit nummer één en we studeerden keihard. Ik aan de Haagse Hogeschool, mijn broer aan de universiteit van Leiden. Vader was trots op zijn studerende zonen. Op vrijdag gingen we met hem mee naar de moskee, hoewel dat langzaam maar zeker steeds minder werd. Zowel mijn broer als ik had het vrijdag vaak te druk met onze studie.

Met mijn broer had ik geen goede band. Hij sprak nauwelijks tegen me als we thuis waren en hij negeerde mijn pogingen om contact met hem te krijgen. Hij is ook een ander type dan ik. Ik ben bescheiden en zeer introvert, hij is een macho en duidelijk aanwezig tijdens familiebijeen- komsten of zelfs op straat. Hij gebruikte zijn goede opleiding om indruk te maken op de Marokkaanse meisjes uit de buurt. En die meisjes ?! Die wilden natuurlijk niets liever dan aanpappen met een toekomstig arts. Hij had dus vrij regelmatig vriendinnetjes. Ik heb nooit een vriendin gehad.

Op een dag had ik ruzie met mijn broer over iets heel onbenulligs. Volgens mij was hij boos omdat ik aan de CD-speler had gezeten of zo. Hij kon vrij kinderachtig doen over dit soort zaken. Mijn moeder kwam tussenbeide en mijn tweelingzusjes van tien keken angstig toe. Mijn broer viel namelijk nogal tegen me uit. Dat ik met mijn fikken van zijn spullen af moest blijven en dat hij niet kon begrijpen waarom ik altijd zo lomp was. Feit is namelijk dat ik geen spijker in de muur kan slaan. Hij was bang dat ik met mijn lompheid ook zijn CD-speler zou stukmaken. Ik schold terug dat ik hem maar een kinderachtige sukkel vond. Hij werd woedend en zei: "Man, je bent net een wijf. Je kunt niets. Vuile flikker !!" Ik voelde me toen hij dat zei zó kwaad worden dat ik hem aanvloog en we raakten in een gevecht verwikkeld. Mijn arme moeder sprong tussen ons in, waardoor ze zelf een klap opving. Geschrokken hielden we op met vechten. Maar ik vergat de opmerking van mijn broer niet. Ik lag er zelfs die nacht wakker van. Zou hij weten dat ik homogevoelens had ?!

In het tweede jaar van mijn studie ontmoette ik op de faculteit een hele aardige jongen. Zijn naam was Jan Kees en hij kwam uit Wassenaar. Ik was verbluft dat iemand uit zo'n rijk nest vriendschap met me wilde sluiten. Jan Kees leek oprecht geïnteresseerd in mijn wezen. Hij vroeg veel over mijn cultuur en ook over andere zaken, zoals studie en toekomstdromen. We raakten aardig goed bevriend. Op een dag na de colleges vroeg hij of ik zin had om met hem naar het strand te gaan. Het was een warme lentedag in mei. Ik stemde in. Jan Kees was die dag met zijn gloednieuwe auto gekomen: een zwart sportmodel BMW. We reden richting strand door Wassenaar en stopten even bij 't huis van zijn ouders. Een prachtige villa. Ik was als jongen uit de Schilderswijk in Den Haag onder de indruk. Niet alleen van het huis overigens, ook van zijn vriende- lijke moeder. Eenmaal op het strand aangekomen gingen we een terrasje pikken. Jan Kees keek zijn ogen uit naar alle mooie dames die voorbij liepen. Ik lette er niet op, genoot slechts van mijn colaatje en keek naar de wilde golven van de zee. Jan Kees merkte toen op: "Abd, val jij eigenlijk wel op vrouwen ?! Jij kijkt nooit naar ze !!" Ik keek hem aan alsof ik het in Keulen hoorde donderen. Het glas cola liet ik bijna vallen. Ik wilde er tegenin gaan en was gereed om een woedende woordenvloed op hem af te vuren. Mijn ogen rustten een ogenblik in de ogen van Jan Kees en ik voelde me ineens veilig. "Ja", zei ik, "ik val niet op vrouwen". Jan Kees knikte begrijpend en vroeg er verder niets over.

De volgende dag in de kantine, begon hij wel weer over mijn vermeende homoseksualiteit. Hij gaf aan geen problemen te hebben met homo's en dat hij hoe dan ook blij was om mijn vriend te mogen zijn. Ik bedankte hem daarvoor. De relatie tussen mij en Jan Kees werd steeds hech- ter. Hij vertelde dat hij biseksuele gevoelens had, maar op dat moment niets met zijn homogevoelens deed. Ik kwam vaak bij hem over de vloer en zijn moeder kwam vaak bij ons in de grote tuin zitten. Algauw wist zij ook dat ik homoseksueel was en dat ik het mijn ouders niet verteld had. Ik was toen negentien. Ria, zoals zijn moeder heet, vond wel dat ik eens de stoute schoenen moest aantrekken. Het kon niet zo zijn, volgens haar, dat mijn ouders verwachtingen hadden dat ik ooit met een Marokkaanse zou trouwen, terwijl mijn gevoelens nooit zouden uitgaan naar welke vrouw dan ook.

In de zomer ging ik met mijn familie naar Marokko op familiebezoek. Het was heerlijk om weer een keer in Nador te zijn. Ik genoot van de geuren, de aandacht van familieleden en van het heerlijke eten. Mijn vader had een jaar daarvoor een huisje voor ons laten bouwen in het dorp, dus we konden voor het eerst in ons eigen huis verblijven in plaats van bij familieleden. Mijn vader en moeder waren blij om hun broers en zussen weer te zien. Mijn broer ging direct met mijn neven de hort op. Ik bleef met mijn zusjes achter. Op de veranda las ik een boek. Mijn moeder legde mijn tantes uit dat ik altijd meer een boekenlezer was geweest dan haar oudere zoon, de toekomstige arts. Mijn moeder kwam dan vaak even bij me zitten en sprak met me over het dorp en over haar jeugdherinneringen.

De band tussen mij en mijn moeder werd die zomer steeds sterker. Mijn moeder vertelde meer en meer over haar jeugd. Soms liet ze een traan vallen als ze het had over haar strenge doch lieve vader en vaak keek ze dromerig als ze het had over oma en opa die volgens haar de liefste mensen van de wereld waren geweest. Ze eindigde die gesprekken altijd met de zin dat ze in ieder geval hoopte dat haar kinderen het er goed vanaf zouden brengen in dit leven en dat ze ons zou kunnen laten trouwen met goede meisjes. In de laatste week van de vakantie had ik op de veranda weer een gesprek met mijn moeder. Ze vertelde me hoe ze in Nederland was aangekomen, zomaar van het Marokkaanse platte- land in Den Haag, een grote westerse stad. Dat ze zo moest wennen aan de openheid en al dat bloot op straat. Ze lachte toen ze zei dat ze zich doodschrok toen ze een stelletje zag vrijen op het pleintje voor ons huis. Ze eindigde weer met de zin dat ze hoopte dat haar kinderen goede Marokkaanse partners zouden vinden. Ik keek haar toen droevig aan. De tranen brandden in mijn ogen. Ze vroeg me wat er was en toen zei ik: "Mam, ik ga misschien nooit trouwen". Ze slaakte een kreet van schrik, vroeg God me te vergeven voor die opmerking en zei dat ik niet dom moest praten. "Iedereen gaat trouwen", zei ze. En toen liep ze weer naar binnen. Ik bleef achter met mijn boek op mijn schoot en tranen in mijn ogen.

Terug in Nederland leek het wel alsof de toch al wankele band tussen mijn broer en mij nu geheel verdwenen was. Hij nam het mij kwalijk dat ik in Marokko zo weinig naar buiten was gegaan. "Je leek wel een wijf zoals je alleen maar binnen zat", schreeuwde hij een keer naar me. Ik ging er maar niet op in. Maar mijn vader begon ook boos te worden. "Je had wel met je neven uit kunnen gaan", vond hij. "Het is je plicht als man om goed op te kunnen schieten met de overige mannen van de familie. Je wilt toch niet dat ze denken dat je iets mankeert ?! Dat je geen echte vent bent ?!" Mijn vader was duidelijk ook woedend. Ik voelde me rot, maar kon niets uitbrengen. In plaats daarvan sloot ik me op in mijn slaapkamer en begon vast te lezen in mijn nieuwe studieboeken. De pesterijtjes van mijn broer gingen maar door. Tijdens het eten, als we TV aan het kijken waren en zelfs bij het ontbijt. Het begon aardig vervelend te worden. Ik schold terug en we kregen constant ruzie. Het leek wel alsof we weer in de puberteit zaten. Mijn moeder probeerde onze ruzies te sussen. Mijn vader bemoeide zich niet met ons. Het was verschrik- kelijk pijnlijk om die onverschilligheid van mijn vader te zien. Hij was toch zo trots op zijn twee studerende zonen ?! Maar die zonen mochten elkaar wel constant voor rotte vis uitschelden. Ik voelde me ellendig.

Jan Kees sprak me er op school over aan. Ik had kringen onder mijn ogen, sliep slecht en at slecht. Ik vertelde hem alles, over de problemen met mijn broer en de laconieke houding van mijn vader. Ik begon te huilen. Jan Kees nam me mee naar buiten. We stapten in zijn auto en reden naar het strand. Het was nog zonnig en warm. We liepen een stuk langs een verlaten strandgebied. Ik vertelde Jan Kees ook over de vakantie. Dat ik best genoten had, maar dat iedereen mij in een stramien wilde persen. Ik mocht niet op mijn manier genieten, ik moest mee- doen met de mannen. Ik begon weer te huilen. Jan Kees begon me te omhelzen. En alsof het vanzelf ging, begonnen we elkaar te zoenen. Een leuke liefdesrelatie ontstond tussen Jan Kees en mij. Het was voor het eerst dat ik echt lichamelijk werd met een man. Het voelde natuurlijk en ik was verliefd. Ik was nog nooit verliefd geweest, dus dan ervaar je alles nog heftiger. Mijn familie merkte dat ik veranderd was. Mijn broer maakte er flauwe grapjes over. Het deerde mij niet. Jan Kees en ik waren gelukkig, meer gold niet, vond ik.

Nog nooit had Jan Kees mijn ouders ontmoet. Ik wel de zijne. Vooral met zijn moeder Ria had ik een goede band. Zijn vader, directeur van een grote onderneming, zag ik bijna nooit. Beiden wisten wel van Jan Kees zijn biseksuele gevoelens en ze hadden er geen problemen mee. Ria vond dat ik – vooral nu ik met haar zoon een liefdesrelatie had – het toch echt aan mijn ouders moest vertellen. Ik vertelde haar dat de kans groot zou zijn dat ik het huis uit zou worden gezet. Dan kom je maar bij ons wonen, was haar simpele antwoord.

De dag dat ik het vertelde, kwam uiteindelijk. Mijn broer maakte weer eens ruzie en mijn ouders - mijn moeder had het al opgegeven om in te grijpen - deden niets om het te stoppen. Ik had een nieuw strak shirt gekocht. "Gatver", riep mijn broer, "je lijkt wel een homo". Mijn ouders lachten. Ik werd woedend, ik voelde dat ze me aan het uitlachen waren. Het deed pijn. "Ja", schreeuwde ik, "ik ben een homo. Wat willen jullie nu doen ?!" Mijn ouders hielden op met lachen. Mijn broer keek me boosaardig aan. Toen begon mijn vader te schreeuwen dat ik geen domme dingen moest zeggen. Ik antwoordde dat ik geen domme dingen zei, dat het de waarheid was. Mijn ouders wilden er niets van horen. Ik vertel- de hen dat ik een relatie had. Toen werd mijn vader giftig. Hij begon me te slaan en zei dat ik een varken was. Mijn moeder probeerde tussen- beide te komen. Mijn vader sloeg echter door. "Het huis uit", gilde hij, "je gaat het huis uit. Ik hoef geen flikker te hebben als zoon".

Een paar uur later stond ik met een koffer voor Jan Kees en Ria. Ik was ergens blij dat ik nog leefde. Het had erger gekund. Maar ik was wel op. Ik had geen kracht meer in mijn benen en zakte voor de ogen van Jan Kees en Ria in elkaar. Jan Kees en ik hebben nog steeds een relatie. We vullen elkaar aan en voelen ons gelukkig. We zijn samen door die moeilijke periode heengekomen. Ik heb er ook nog hulp bijgekregen van een vriend van Ria die psycholoog is. Mijn ouders hebben me nooit meer geaccepteerd als hun zoon en weigeren me nog te ontmoeten. Een paar keer zag ik mijn moeder in de stad lopen met mijn zusjes. Ze keek me met tranen in de ogen aan, schudde toen afkeurend haar hoofd en liep door, mijn zusjes meeslepend. Ik heb midden op straat een potje staan janken.

Terwijl Jan Kees en ik nu aan het verven en aan het timmeren zijn - we hebben sinds een aantal weken een eigen etage toegewezen gekregen - denk ik terug aan de gesprekken die ik voerde met mijn moeder op de veranda in Marokko. Ik houd van die vrouw, ook van mijn vader, mijn zusjes en zelfs van mijn broer. Ik mis ze zo verschrikkelijk.

Dit verhaal komt uit het boek 'Mijn geloof en mijn geluk'. Wil je het boek met daarin alle verhalen bestellen ?!  Klik dan: HIER

bron: Gay.nl