Column - Deze week bleek opnieuw dat homotolerantie nog altijd een bijzonder iets is. Het eerste gesloten homohuwelijk bracht in Frankrijk een enorme media-aandacht en nog meer ophef teweeg. Dan praten we dus anno 2013 over een land waarvan de hoofd- stad vijf uurtjes rijden van ons vandaan ligt.
Toch is homofobie ook nog vaak genoeg dichterbij huis te vinden. Ik moest denken aan het verhaal van Gregor Tacx in het themanummer 'Dres- suur & Lifestyle'. De 22-jarige ruiter werd anderhalf jaar terug stevig in elkaar geslagen door een groep Marokkanen. Enkel en alleen vanwege zijn geaardheid.
Ook andere ruiters zijn openhartig in dit artikel. Theo Hanzon had als jonge jongen angst om hét op te biechten tegen zijn vader. "Zijn beeld over 'De Homo' was dat van een flamboyant figuur in een string op een boot", tekenen we op uit de mond van Hanzon. Of Seth Boschman, die na een relatie met een vrouw erachter kwam op mannen te vallen. Hij kon het pas veel later accepteren en het duurde nog langer eerdat hij het aan zijn moeder kon vertellen.
Persoonlijke verhalen dus van ruiters die, niet toevallig, allen dressuur rijden. Precieze cijfers zijn niet bekend, maar van alle startpashouders die dressuur rijden is slechts 10% man en ik durf te beweren dat de helft hiervan homoseksueel is. Het plaats deze discipline in een bijzondere positie, aangezien sport over het algemeen gekenmerkt wordt door een hoog gehalte aan homo-intolerantie.
Door een maatschappelijke bril bekeken is de paardensport sowieso bijzonder. Waar vind je nu de situatie, of het in sport of in het bedrijfsleven is, dat mannen en vrouwen op gelijk niveau presteren ?! Sterker nog, het 'zwakke geslacht' weet steeds vaker aan het langste eind te trekken.
De enige scepsis die ik als hippisch journalist ooit had, is in hoeverre het schadelijk is voor de aantrekkingskracht van je sport als deze in de ogen van jongens dermate geassocieerd wordt met meiden en homo's. Eigenlijk maakt dat niet veel uit. De gracieuze en op uiterlijk vertoon gerichte dressuursport past de homoseksuele man nu eenmaal als een op maat gemaakte slipjas.
Het zijn simpelweg vaak de beste ruiters voor deze discipline. Of zoals heteroman én dressuurtopper Sander Marijnissen in het artikel zegt: "Geen enkele man zit zo mooi statig en fier in het zadel als een homo". Marijnissen had overigens ook nog een argument om als hetero juist
wel te gaan rijden. "We hadden een manegebedrijf aan huis. Het betekende veel meiden over de vloer, dus ik zat er wel goed mee".
Het artikel 'Echte mannen rijden (geen) dressuur' is verschenen in het themanummer 'Dressuur & Lifestyle' van 'Hoefslag'.
Verkrijgbaar in de losse verkoop en ook online te bestellen !! Kijk bij 'speciale uitgaven' !!
Peter van Pinxteren
bronnen: DeHoefslag.nl - Dressuur & Lifestyle
