Deze week gaf Pascal Smet, Vlaams minister van Onderwijs, Jeugd, Gelijke Kansen
en Brussel het startschot van het Transgender Infopunt. Dat wordt ondergebracht
in het UZ Gent en zal er als neutrale instantie toegankelijk zijn voor iedereen
met vragen over transgenderisme of genderidentiteit.
Het Infopunt wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Overheid, in het
kader van het gelijkekansenbeleid van minister Smet. Hij is de eerste minis- ter
van Gelijke Kansen die een beleid voert voor transgender personen.
De
situatie van transgenders is bijzonder kwetsbaar in verschillende
maatschappelijke domeinen. Zo zijn bijvoorbeeld de werkloosheidscijfers erg
hoog, net als de zelfmoordcijfers en gezondheidsproblemen. Van bij zijn start
als minister van Gelijke Kansen was het voor Pascal Smet dan ook duidelijk dat
transgender personen een specifieke aandachtgroep moesten worden in zijn
gelijkekansenbeleid.
Zo financierde hij een diepgaand onderzoek over
geweld tegen transgenders. En sinds het najaar van 2012 kunnen diploma's en
kwalificatie- bewijzen met de nieuwe naam verkregen worden. Verder werkt hij aan
een betere en sterkere positie van transgenders op de werkvloer, en aan betere
informatie.
"Altijd zijn er mensen geweest die worstelden met hun
genderidentiteit. En nog meer dan bij holebiseksualiteit was er maar met
mondjesmaat openheid van geest om daarover te praten, om daarover informatie te
kunnen krijgen – laat staan om dat te uiten. Broodnodig nochtans want begrip is
de eerste stap naar aanvaarding en vervolgens geluk. Precies daarom heb ik samen
met het UZ Gent het initiatief genomen om een toegankelijk infopunt op te
richten", zegt minister Smet. Vragen van 'wat is een transgender', over 'waar
vind ik in mijn buurt een psycholoog met ervaring in deze materie', tot 'ik word
gepest op het werk; wat kan ik doen ?!' en 'mijn dochtertje wil enkel
jongenskleren aan; hoe moet ik daar op reageren ?!' blijven voortaan niet meer
onbeantwoord.
Dienstverlening
Dr. Joz Motmans is aangesteld als
coördinator van het Infopunt en neemt in die functie de dagelijkse werking op
zich: "Je kan bij ons terecht met alle vragen naar zorg, informatie of
ondersteuning over de diverse aspecten van transgenderisme, zoals
werkgerelateerde thema's, discriminatie en meer. Het is de bedoeling dat we een
laagdrempelig aanspreekpunt bieden voor transgender personen, hun familie en
andere naaste contacten en hulpverleners." De dienstverlening van het
Transgender Infopunt staat open voor alle vragen en is gratis, ongebonden,
vrijwillig, open en toegankelijk voor iedereen, en anoniem (indien gewenst). De
website www.transgenderinfo.be biedt een overzicht van alle relevante
vragen over identiteit, leven als transgender, transgenderzorg of procedures
voor o.a. geslachtswijziging en klachtenmelding.
Huisvesting
Om
de continuïteit en kwaliteit van de informatieverstrekking en
(zorg)ondersteuning te garanderen, werd het Transgender Infopunt gehuisvest in
het Centrum voor Seksuologie en Genderproblematiek in het UZ Gent. Diensthoofd
prof. dr. Guy T'Sjoen: "Het ziekenhuis heeft ruim 25 jaar expertise in
transgenderzorg en geniet op dat vlak een uitstekende (inter)nationale
reputatie. Maar ook onze psychologen en artsen worden overrompeld met vragen van
niet-medische aard. Dus ook zorgvertrekkers hebben baat bij dit
Infopunt".
Toename in zorgvraag
Dat de nood aan
transgenderzorg de laatste jaren sterk toeneemt, wordt erg duidelijk in de
cijfers van het UZ Gent. Prof. dr. T'Sjoen: "We zijn van een gemiddelde van 17
volwassen patiënten per jaar in de jaren 1990, tot 27 in de jaren 2000,
geëvolueerd tot gemiddeld 77 patiënten per jaar tijdens de laatste drie jaren.
Dezelfde evolutie zien we op kortere termijn ook bij het kinderteam: tien jaar
geleden hadden we slechts een handvol dossiers, en nu haast 40 nieuwe gezinnen
per jaar. De toegenomen aandacht voor het transgender thema in media en beleid
leidt meer mensen tot bij de gespecialiseerde hulp. Wat natuurlijk goed is, maar
tegelijk voor langere wachtlijsten zorgt".
Dr. Motmans: "En dan zijn er nog heel
wat transgenders die nooit medische hulp zoeken, maar wel met vragen zitten over
discriminatie of op zoek zijn naar een praatgroep. Tel daar alle partners,
ouders, familie, vrienden, scholen, werkgevers, collega's enzovoort bij, en je
weet dat de groep met vragen zeer groot is. Zelfs voordat we van start gingen
met het Infopunt, stond de telefoon hier al roodgloeiend".
bron: GayLive.be
