Çavaria reikt de hand aan Moslimgemeenschap om samen Intolerantie onderuit te halen
De bevindingen van de Jop-monitor Antwerpen-Gent liegen er niet om: vooral
moslimjongeren - en in mindere mate christelijke jongeren - hebben het moeilijk
met HoLeBi's. Terwijl het gros van de Antwerpse en Gentse jeugd homo's en
lesbiennes geen strobreed in de weg zouden leggen, struikelen vooral jongeren
met een moslimachtergrond over een doorbreking van traditionele rollenpatronen.
Eén op de vijf schrikt zelfs niet terug van een doodstraf voor
HoLeBi's in sommige landen. Dit zijn confronterende en alarmerende cijfers, die
we ernstig moeten nemen. We hopen dat de overheden die het vorige actieplan
mochten opstellen dit rapport erbij nemen wanneer ze overgaan naar het
vervolgplan. Niet alleen omwille van de uitroeptekens die de monitor uitstuurt,
maar vooral ook omdat ze enkele aanwijzingen van aanpak meegeeft.
Geworteld in culturele patronen
De homonegatieve moslimjongeren
steunen niet op de Koran zelf voor die houding, zegt de studie, maar vinden die
vooral in een ruimer cultureel patroon, dat strenge eisen oplegt aan
traditioneel gedrag en rigide seksuele voorschriften oplegt. Dit maakt het voor
jongeren die ingebed zitten in een traditioneel, cultureel cocon moeilijk om
andere relatievormen of ander seksuele gedrag te accepteren. In die groep worden
starre genderrollen en -verwachtingen bestendigd, en wordt een felle afkeuring
van homoseksualiteit bijgevolg, al dan niet stilzwijgend, gelegitimeerd.
Vooral van jongens wordt vanuit traditionele hoek heel wat verwacht, zij voelen
zich dan ook sneller bedreigd en geaffronteerd wanneer ze geconfronteerd worden
met homo's, vooral wanneer die hun affectie tonen of zich wat vrouwelijker
gedragen.
Doorbreek de cocons
De onderzoekers zien hier dan ook de
kern voor een aanpak tegen homofobie: verhoog de integratie. Hoe meer
diversiteit er is in je netwerken, hoe opener je staat. Er is daarom nood aan
meer contact tussen gemeenschappen. Versterk het sociale vertrouwen in
woonbuurten, werk aan een sterkere verbondenheid. Zorg ervoor dat jongeren uit
verschillende gemeenschappen samen zitten op school, samen sporten, samen
spelen. Dat de taalbarrière intussen ook moet gesloopt worden, is een logische
voorwaarde.
Het onderzoek toont aan dat die contacten die starre cocon
versoepelen, en dat jongeren zich vervolgens ook meer gaan openstellen voor
relaties en houdingen die niet meteen stroken met hun tradities.
De
onderzoekers wijzen er ook binnen die gemeenschappen over aanvaarding moet
gepraat worden. Çavaria zou het dan ook bijzonder waarderen als religieuze
leiders zouden zich niet alleen moeten onthouden van een veroordeling van
homoseksualiteit, maar ook actief zouden inzetten op het afwijzen van homofobie.
Drie S'en: School, Sport en Spel
Dat onderwijs ook weer als
remediërende factor wordt aangehaald, verbaast ons niks. Vanuit Çavaria zetten
we hier al meer dan 13 jaar op in, en er moet steeds meer op worden ingezet of
het openen van leerlingen voor een bredere kijk op gender, genderrollen,
genderexpressie en genderidentiteit. Religieuze gevoelens hoeven niet gepaard te
gaan met verstarde houdingen.
Maar naast het onderwijs moeten de overheden
ook focussen op de vrijetijdsbesteding. Çavaria volgt de onderzoekers als die
stellen dat het niet rendeert om geweld klagerig als 'zinloos' te bestempelen.
We moeten zoeken naar oorzaken en intussen de typische fascinatie van jongens
voor geweld kanaliseren. Zet in op meer mogelijkheden en toegang voor sport en
spel, laat ze hun drang naar krachtmeting en competitie bot- vieren op een
aanvaarde wijze. En probeer ook hier weer culturen te mixen.
Samen naar
een open samenleving
Integratie kun je niet opleggen, daar moet je met alle
partijen aan werken. Çavaria weigert in deze studie een nieuw wij-zij-verhaal te
lezen en moslimjongeren te demoniseren. Wij willen dan ook niet met groeiende
islamofobe gevoelens in de hoek staan wachten, maar reiken de hand. Laten we
samen de cocons doorprikken. Çavaria wil niet alleen met de overheden praten
over ingrepen in het onderwijs, maar ook met geloofs- gemeenschappen rond de tafel
zitten en acties ondernemen. Niet alleen omdat we er zelf baat bij hebben, maar
omdat ook wij er opener door worden: we zijn allemaal gebaat met open
samenleving.
In de lokale huizen, zoals Het Roze Huis - Çavaria Antwerpen en het
Gentse Casa Rosa, worden regelmatig initiatieven opgezet die niet alleen die
dialoog maar ook de samenwerking nastreven. De resultaten van de jongerenmonitor
tonen het belang hiervan duidelijk aan. We vragen dan ook dat de lokale
overheden de huizen hierbij logistiek en financieel steunen zodat we dit werk
niet alleen kunnen verder zetten maar ook nog kunnen uitbreiden. Laten we zo
bruggen slaan tussen groepen die soms te ver uiteen liggen. Laten we samen
sporten, laten we samen plezier maken, laten we samen strijden tegen onze
fobieën.
bron: GayLive.be
