Al vier jaar lang zit de 37-jarige François Everard met
ziekteverlof thuis. De reden: "Hij werd omwille van zijn homo geaardheid gepest
op het werk". En naar eigen zeggen doet de Waalse overheidsdienst, die nota bene
zelf strijdt tegen discriminatie, niets om hem te helpen. Integendeel, zijn
klacht zorgde er alleen maar voor dat alles nog erger werd, aldus DeMorgen.be en HoLeBi.info.
François begon in 2010 te werken in Namen als stagiair-jurist bij het Département des Ressources humaines et du Patrimoine des pouvoirs locaux (DGO5) van het Waalse gewest. De dienst heeft te maken met de lokale besturen bijstaan met juridisch advies en toezien dat er op dat lokale niveau wordt opgetreden tegen discriminatie.
Alles gaat mis vanaf het moment dat een collega verneemt dat François homo is. Ze belt al haar collega's op en zegt: "Er is een homo op onze dienst". Kort daarna merkt hij dat hij het onderwerp is van een facebook groep en vanaf dan ervaart hij dag na dag kleine pesterijen. Na een tijdje dient hij daarover een klacht in wegens belaging. Daardoor kreeg hij conform de Waalse wetgeving, een beschermd statuut, wat er voor zorgde dat hij sinds februari 2011 thuiszit, met ziekteverlof. Zijn dossier is ondertussen uitgegroeid tot een doos van een centimeter of veertig. In een reactie op zijn klacht hebben enkele collega's er zelfs niet beter op gevonden dan hem te beschuldigen van pedofiel gedrag. Later gaven ze toe dat het gewoon "een reactie op" was.
Tal van diensten bogen zich over de zaak en het eindresultaat was dat in een rapport van het Naamse arbeidsauditoraat staat te lezen dat er op het werk van Everard niks aan te merken valt, maar dat hij alles aan zichzelf te wijten heeft. In het rapport staat dat hij in zijn wil om te integreren te snel is willen gaan, en dat hij ten alle prijze wilde deel uitmaken van de ploeg. Ook volgens het rapport zou zijn homo geaardheid geen probleem zijn maar wel zijn gedrag. De collega's zouden in hun sociale en familiale omgeving leden van de HoLeBi-gemeenschap kennen en respecteren. En de collega's kennen ook het verschil tussen een homoseksueel en een pedofiel.
In het rapport wordt Everard verder verweten dat hij te vroeg op zijn werk aankwam en te laat vertrok. Ook staat er te lezen dat hij het had aangedurft om zijn directeur met diens voornaam aan te spreken. Op het laatst, net voor hij zich ziek meldt, krijgt hij het voglende verwijt er nog boven op: "Verschijnt ongeschoren op het werk en verwondert zich er dan over dat men hem mijdt". Er zit ook nog een verslag in zijn dossier van een vergadering van 7 mei 2010 waarbij alle personeelsleden een punt willen zetten achter het conflict.
Everaert krijgt dan te horen dat een van de problemen is dat hij enerzijds op het werk is gekomen met een zeer duur fototoestel, en anderzijds nog voor zes sigaretten enkele muntjes voor de koffieautomaat in het krijt staat bij een collega. En zo, aldus het rapport, zijn de zaken geëscaleerd. De collega's wensten hem niet meer te ontmoeten, eerst enkelen, daarna allemaal.
Ondertussen zit Everaert al vier jaar in een fase van onvoltooide stage. De persoon die hem moet evalueren, is degene die hem er op zeker ogenblik van betichtte dat hij een ongezonde belangstelling zou hebben voor foto's van zijn zoontje. In een eindverslag van de arbeidsgeneesheer, dat de klachten ook al wegwuift, staat: "Mijnheer Everard is zeer alleen. Hij heeft getracht zich te integreren, maar gaf blijk van karakteriële labiliteit. Deze houding heeft een afstandname geprovoceerd bij zijn collega's".
Bij de DGO5 wil men enkel kwijt dat de klacht de gebruikelijke procedures heeft doorlopen en afgehandeld is met het gevolg dat we kennen. Hoe het nu verder moet weet niemand. François Everard zit al vier jaar thuis en ontvangt nog zestig procent van zijn loon. Men probeert hem op vervroegd pensioen te laten gaan terwijl hij nog maar 37 jaar oud is. Hij kreeg al acht oproepen van een commissie waarbij men hem vroeg om op vervroegd pensioen te gaan. Maar dat ziet hij niet zitten. Hoe dit verder moet ?! Wie zal het zeggen ...
bronnen: HoLeBi.info / DeMorgen.be / Facebook.com
François begon in 2010 te werken in Namen als stagiair-jurist bij het Département des Ressources humaines et du Patrimoine des pouvoirs locaux (DGO5) van het Waalse gewest. De dienst heeft te maken met de lokale besturen bijstaan met juridisch advies en toezien dat er op dat lokale niveau wordt opgetreden tegen discriminatie.
Alles gaat mis vanaf het moment dat een collega verneemt dat François homo is. Ze belt al haar collega's op en zegt: "Er is een homo op onze dienst". Kort daarna merkt hij dat hij het onderwerp is van een facebook groep en vanaf dan ervaart hij dag na dag kleine pesterijen. Na een tijdje dient hij daarover een klacht in wegens belaging. Daardoor kreeg hij conform de Waalse wetgeving, een beschermd statuut, wat er voor zorgde dat hij sinds februari 2011 thuiszit, met ziekteverlof. Zijn dossier is ondertussen uitgegroeid tot een doos van een centimeter of veertig. In een reactie op zijn klacht hebben enkele collega's er zelfs niet beter op gevonden dan hem te beschuldigen van pedofiel gedrag. Later gaven ze toe dat het gewoon "een reactie op" was.
Tal van diensten bogen zich over de zaak en het eindresultaat was dat in een rapport van het Naamse arbeidsauditoraat staat te lezen dat er op het werk van Everard niks aan te merken valt, maar dat hij alles aan zichzelf te wijten heeft. In het rapport staat dat hij in zijn wil om te integreren te snel is willen gaan, en dat hij ten alle prijze wilde deel uitmaken van de ploeg. Ook volgens het rapport zou zijn homo geaardheid geen probleem zijn maar wel zijn gedrag. De collega's zouden in hun sociale en familiale omgeving leden van de HoLeBi-gemeenschap kennen en respecteren. En de collega's kennen ook het verschil tussen een homoseksueel en een pedofiel.
In het rapport wordt Everard verder verweten dat hij te vroeg op zijn werk aankwam en te laat vertrok. Ook staat er te lezen dat hij het had aangedurft om zijn directeur met diens voornaam aan te spreken. Op het laatst, net voor hij zich ziek meldt, krijgt hij het voglende verwijt er nog boven op: "Verschijnt ongeschoren op het werk en verwondert zich er dan over dat men hem mijdt". Er zit ook nog een verslag in zijn dossier van een vergadering van 7 mei 2010 waarbij alle personeelsleden een punt willen zetten achter het conflict.
Everaert krijgt dan te horen dat een van de problemen is dat hij enerzijds op het werk is gekomen met een zeer duur fototoestel, en anderzijds nog voor zes sigaretten enkele muntjes voor de koffieautomaat in het krijt staat bij een collega. En zo, aldus het rapport, zijn de zaken geëscaleerd. De collega's wensten hem niet meer te ontmoeten, eerst enkelen, daarna allemaal.
Ondertussen zit Everaert al vier jaar in een fase van onvoltooide stage. De persoon die hem moet evalueren, is degene die hem er op zeker ogenblik van betichtte dat hij een ongezonde belangstelling zou hebben voor foto's van zijn zoontje. In een eindverslag van de arbeidsgeneesheer, dat de klachten ook al wegwuift, staat: "Mijnheer Everard is zeer alleen. Hij heeft getracht zich te integreren, maar gaf blijk van karakteriële labiliteit. Deze houding heeft een afstandname geprovoceerd bij zijn collega's".
Bij de DGO5 wil men enkel kwijt dat de klacht de gebruikelijke procedures heeft doorlopen en afgehandeld is met het gevolg dat we kennen. Hoe het nu verder moet weet niemand. François Everard zit al vier jaar thuis en ontvangt nog zestig procent van zijn loon. Men probeert hem op vervroegd pensioen te laten gaan terwijl hij nog maar 37 jaar oud is. Hij kreeg al acht oproepen van een commissie waarbij men hem vroeg om op vervroegd pensioen te gaan. Maar dat ziet hij niet zitten. Hoe dit verder moet ?! Wie zal het zeggen ...
bronnen: HoLeBi.info / DeMorgen.be / Facebook.com
