Voor zijn doctoraatsstudie hield 'Wim Peumans' (Centrum Interculturalisme, Migratie en Minderheden) diepte-interviews met 31 HoLeBi's met een Moslim-achtergrond. Zijn onderzoek onderstreept dat het niet evident is om tegelijk Moslim en HoLeBi te zijn.
Welke spanningen ervaren Homoseksuele Moslims ?!
Wim Peumans: "Praktiserende Moslims vinden het moeilijk om de kloof tussen homoseksualiteit en geloof te overbruggen. De manieren waarop ze dat proberen, variëren heel erg. Je hebt er die op zoek gaan naar andere interpretaties van de religieuze teksten. Anderen zien het als een test van God. Ze leren met de tegenstrijdigheid te leven, omdat hun geloof een te belangrijke rol speelt in hun leven en ze geen keuze willen maken".
"Sommige Moslims laten hun geloof vallen vanwege hun seksuele geaardheid, zeker als het tot een breuk met de familie is gekomen. Dat zie je namelijk bij vele homoseksuele Moslims, ook de niet-praktiserende, dat de ouders moeilijk met de homoseksualiteit van hun kinderen om kunnen. Dat heeft zeker niet altijd met religie te maken. Hun belangrijkste vrees is dat er geen kleinkinderen zullen komen. Ook pijnlijk is de vaststelling dat het ideeëngoed rond gender en seksualiteit waarmee ze hun kind hebben opgevoed, plots aan diggelen ligt. Hoe de migrantengemeenschap op 'het nieuws' zal reageren, is ook een grote bezorgdheid".
Welke gevolgen heeft dat voor de coming-out ?!
Peumans: "Veel Moslim HoLeBi's zien 'uit de kast komen' als een continuüm. Het is misschien passender om het woord 'kast' door 'draaideur' te vervangen. We stellen vast dat Moslim HoLeBi's een wisselende houding aannemen, afhankelijk van wie ze tegenover zich hebben. Ze weten goed met wie ze over hun seksuele geaardheid kunnen praten en met wie niet. Vaak lichten ze eerst broers of zussen in, omdat die van dezelfde generatie zijn en er meer kans is dat zij ervoor open staan".
"Nadien volgen de ouders, maar soms ook niet. De familie is zo belangrijk voor het geluk en welzijn van Moslims dat ze er liever niet met hun ouders over spreken om de relatie niet in gevaar te brengen. Soms duurt het jaren voor ze de juiste modus vivendi vinden".
"Wat opvalt, is dat vele respondenten aangeven dat ze tussen twee vuren zitten. Kiezen ze voor een coming-out, dan krijgen ze van de Moslim-gemeenschap het verwijt zich egoïstisch op te stellen. Doen ze het niet, dan noemt de HoLeBi-gemeenschap hen laf".
Hoe lossen ze dat dilemma op ?!
Peumans: "Door er op een indirecte manier voor uit te komen. Door hints te droppen. Zoals 'ik ben niet gemaakt om te trouwen'. Ze hopen dat hun ouder 'het' op die manier wel doorhebben – 'stilzwijgende kennis' noem ik dat. Moslim HoLeBi's gebruiken de stilte soms als een taal. Homoseksualiteit staat zo ver van het dagelijkse discours bij hen thuis dat er expliciet over praten té confronterend is".
Het aantal asielaanvragen vanwege genderidentiteit of seksuele oriëntatie is verviervoudigd: van
Waar gaan zij precies voor op de vlucht ?!
Peumans: "In hun land van herkomst waren zij slachtoffer van fysiek en/of psychisch geweld. Berucht zijn Senegal, Kameroen, Mauretanië, Togo en Guinee. Een meisje uit Oeganda dat ik sprak, werd het voorwerp van een heksenjacht, nadat haar vriendin in een krant geout was. In Pakistan riskeren HoLeBi's dan weer een gevangenisstraf".
"Hoewel ze ondervinden dat het moeilijk is om hier een nieuw leven op te bouwen, omdat ze onderaan de ladder terechtkomen en met discriminatie te kampen hebben, zijn ze toch blij met de gewonnen vrijheid. Hier kunnen ze tenminste ontmoeten wie ze willen, zonder vrees voor hun leven, opsluiting of uitsluiting".
Zie ook: Marokko zet Homo-activisten het land uit / Islamitische Staat gooit Homo van een hoge klif
bronnen: HoLeBi.info / KU·Leuven.be - Wim Peumans / YouTube.com
