
COLUMN  →  "Het doet echt ver-schrik-ke-lijk veel pijn". "Daar stond ik dan, naakt voor 
die man". "Een wattenstaafje ter grootte van een honkbalknuppel". "Toen moest ik 
bukken ...". "Ik ga daar nooit meer heen". "Uitgescheurd" ‼
Stuk voor stuk horror-verhalen. Psycho, The Texas Chainsaw Massacre en 
SAW-deel- 1-tot-en-met-14 zijn er niks bij. Mijn vrienden waren al geweest en ze 
kwamen allemaal terug om Najib Amhali's traumatische ervaring te bevestigen. En 
met mijn naaldenfobie en angst voor pijn, bloed en vooral grote wattenstaafjes, 
was het niks voor mij, zo'n vreselijke SOA-test.
Ik was nog niet eerder 
geweest. Niet alleen door de angst die mij door iedereen werd aangepraat, ik had 
er ook nooit een reden voor. Nergens pijn, rare vlekken of vieze afscheiding en 
ik draag niet de bijnaam 'het matras van Amsterdam'. Maar omdat zelfs ik niet 
helemaal celibatair leef werd het misschien toch maar eens tijd voor een 
preventieve check. En na de zoveelste waarschuwing op een door de GGD gecrasht 
feestje en het lezen van de zoveelste folder achterin de gaykroeg, besloot ik 
toch maar te gaan.
En zo vond ik mezelf op een woensdagmiddag terug in de 
kille wachtkamer van de GGD, gelukkig bijgestaan door een goede vriend. Met 
knikkende knieën zat ik daar en ik denk dat als je tegen mij begon te praten er 
op dat moment niet veel meer dan een raar gegiechel uit mijn mond zou komen. Ik 
ben niet snel zenuwachtig voor iets, maar de gedachte dat ik naakt voor een 
vreemde man (of vrouw) zou moeten gaan staan terwijl hij met naalden en enorme 
wattenstaafjes in mij gaat lopen prikken, stemde mij niet echt 
vrolijk.
Tegenover mij lagen folders waarin stond dat je als homoseksueel 
toch écht ieder half jaar naar de GGD moet gaan om je te laten testen. Maar met 
mijn naaldenfobie is mijn jaarlijkse griepprik al een heel gedoe: een week van 
tevoren lig ik al nachtenlang wakker. Laat staan zo'n SOA-test waarbij er naast 
naalden ook nog eens andere dingen je lichaam in worden geprikt op plekken waar 
normaal geen dokter of wattenstaafje bij in de buurt komt.
Nadat mijn 
nagels al meer dan drie keer afgebeten waren, ik nat was van het zweet en ik de 
hand van de vriend die mee was had fijn geknepen, werden we opgeroepen. Met 
trillende benen liep ik het dokterskamertje in en ging zitten. Terwijl ik 
rondkeek op zoek naar de plekken waar de naalden en de 35-cm lange 
wattenstaafjes waren verstopt begon de GGD-meneer de procedure uit te leggen. En 
bij ieder woord wat uit zijn mond kwam, voelde ik me meer en meer 
opgelucht.
Ik mocht mijn kleren aanhouden en de wattenstaafjes, die 
kleiner waren dan de gemiddelde wattenstaaf in de badkamerkastjes bij mensen 
thuis, mocht ik zelf gebruiken. Door deze opluchting merkte ik niet eens dat de 
man al bezig was een buisje bloed af te nemen en had ik geen mogelijkheid meer  om de dramaqueen uit te hangen met mijn naaldenfobie. Binnen tien minuten stond  ik weer op de stoep, zonder pijn of enorme wattenstaafjes, maar met gratis  condooms !!
Na deze ervaring kan ik iedereen aanraden om een keer gezellig 
SOA's te gaan testen. Doe het wel bij de GGD, bij de SOA Kliniek krijg je 
namelijk wel een full-body check met wattenstaafjes die groter zijn dan die in 
mijn nachtmerries, de avond voor mijn eigen SOA-test. Een ander voordeel van de 
GGD is dat jullie niks hoeven te betalen. Homo's en hoeren mogen namelijk 
gratis.
Pim Lammers
bron: KamKrant.nl
 
 






















